“Toen ik vijf was, stonden mijn ouders mij af aan een koranleraar. Zo begon mijn leven op straat. Ik heb echt alles van de straat gezien en meegemaakt! Ik dank God dat Hij mensen op mijn weg bracht, die mij letterlijk vrij kochten uit het slavenbestaan en me een timmeropleiding gaven. Toen ik 20 was, kwam ik tot geloof in Jezus Christus en was ik honderd procent vrijgekocht! Nu geef ik kinderen dezelfde kans die ik kreeg.”

In je eentje een wandeling over straat maken in Burkina Faso zal je niet lukken: regelmatig vragen bedelende kinderen om eten of geld. Het zijn de zogenaamde garibouts die met hun opvallende grote, ronde tomatenblik over straat gaan om geld en eten bij elkaar te bedelen. Garibouts zijn jongens die door hun ouders (soms al op hun vierde jaar) worden afgestaan aan een koranleraar om de koran te leren. Ouders vinden het een eer dat hun kind de koran mag bestuderen.

Een koranleraar geeft alléén koranles. Eten en drinken moet een garibout zelf zien te krijgen. Daarnaast moeten ze de straat op om een verplichte afdracht bij elkaar te bedelen. Heeft hij niet genoeg, dan wacht hem een pak slaag, niet zelden tot bloedens toe. Daarnaast moeten ze werken op het land van de koranleraar. Omdat de dag bestaat uit bedelen en werken, is de koranles ’s avonds tussen negen en elf en ’s morgens tussen vier en vijf. De les bestaat uit het hardop uit het hoofd leren van de arabische tekst. Een slecht opgezegd koranvers levert hen overigens ook een afranseling op. Rond hun achttiende kunnen de jongens 6000 koranverzen opzeggen, zonder er zelf een woord van te begrijpen.

Hun toekomst heeft weinig voor hen in petto. De meesten komen terecht in de criminaliteit. Anderen gaan datgene doen waar ze nu zelf slaaf van zijn: ze worden koranleraar.